مرلین مونرو
كشف تازه در زير سيگاري مرلين مونروي عزيز
در جهان مدرن اشيا تنها چيزي نيستند كه ديده مي‌شوند، بلكه فضا، چيدمان، بافت و نور به بيننده اين امكان را مي‌دهد كه وراي اشيا را، در قاب و چارچوب تازه‌اي درك و لمس كند. با همين رويكرد است كه هنرمندان مدرن در جهان هنرهاي تجسمي را مي‌توان شورشياني قامداد كرد كه بر عليه ديدن عصيان مي‌كنند. ديدني كه م...يز و صندلي و ديوار و آدم و زيرسيگاري را فقط اشيايي با اين نام‌ها مي‌داند و نمي‌تواند مفاهيم متناقض و متفاوت و گاه غيرقابل توضيحي همچون فضا و بافت را بيان كند.
هنر مدرن بيش از آن كه شرح دهد، تغيير مي‌دهد و از پس تغيير لايه‌ةاي تازه‌اي به اشيا مي‌دهد. از تغييراتي هندسي تا تغييراتي از جنس رنگ و نگاه. تامل بر اشيا دستاورد بزرگ انسان مدرن است. انساني كه در تنهايي و خلوت روزگار مدرن مي‌خواهد با پيرامون خود بيش از انسان‌هاي ديگر ارتباط برقرار كند. اينجاست كه هويت تازه اشيا افشا مي‌شود.
نمايشگاه «مرلين مونرو عزيز» تعداد 20 عكس از حميده رضوي است كه از زير سيگاري‌هاي منقش به عكس ستارگان سينما برداشته شده. گرافيكي سطحي و چهرهايي آشنا كه هر كدام در ته زير سيگاري به چيز ديگري تبديل شده‌اند.
مارلون براندو و مرلين مونرو كه در زيرسيگاري معناي جديدي از اين اسامي هستند، با آن حاشيه‌هاي گل‌گلي و برق زيرسيگاري كه ابعاد چندبرابري پيدا كرده است. حالا به اين شي معاني چندگانه يك ته سيگار را اضافه كنيم. حالا شما به مجموعه تازه‌ات از مفاهيم ، نگرش‌ها و حس‌ها رسيده‌ايد. مفاهيمي كه توضيح آنها غيرممكن ولي ناگزيرند.
نمايشگاه «مرلين مونرو عزيز» تكرار اين ايده است. ايده‌اي كه با صورت هر بازيگري چيز تازه‌اي را به تناوب اخطار مي‌دهد. اخطاري كه بيش از همه با صورت مرلين مونرو عميق مي‌شود. صورت مونرو زير خاكستر سيگار و ته‌زيرسيگاري و در محاصره آن گل‌هاي خرد..... اشيا سخن مي‌گويند و هنرمندان رسانه‌هاي آنانند.
عكس‌هاي حميده رضوي از زيرسيگاري‌ها در گالري شماره 6 امكاني است براي گفت‌و‌گو. مگر نگفته‌اند « هر سيگار له شده، تلاشي است ناكام براي درك لحظه‌اي كه نيازمند بهانه‌اي ديگر است.»*
*كتاب واقعيت نويسنده، نوشته ماريو بارگاس يوسا
1ول اسفند 138
هنر مدرن بيش از آن كه شرح دهد، تغيير مي‌دهد و از پس تغيير لايه‌ةاي تازه‌اي به اشيا مي‌دهد. از تغييراتي هندسي تا تغييراتي از جنس رنگ و نگاه. تامل بر اشيا دستاورد بزرگ انسان مدرن است. انساني كه در تنهايي و خلوت روزگار مدرن مي‌خواهد با پيرامون خود بيش از انسان‌هاي ديگر ارتباط برقرار كند. اينجاست كه هويت تازه اشيا افشا مي‌شود.
نمايشگاه «مرلين مونرو عزيز» تعداد 20 عكس از حميده رضوي است كه از زير سيگاري‌هاي منقش به عكس ستارگان سينما برداشته شده. گرافيكي سطحي و چهرهايي آشنا كه هر كدام در ته زير سيگاري به چيز ديگري تبديل شده‌اند.
مارلون براندو و مرلين مونرو كه در زيرسيگاري معناي جديدي از اين اسامي هستند، با آن حاشيه‌هاي گل‌گلي و برق زيرسيگاري كه ابعاد چندبرابري پيدا كرده است. حالا به اين شي معاني چندگانه يك ته سيگار را اضافه كنيم. حالا شما به مجموعه تازه‌ات از مفاهيم ، نگرش‌ها و حس‌ها رسيده‌ايد. مفاهيمي كه توضيح آنها غيرممكن ولي ناگزيرند.
نمايشگاه «مرلين مونرو عزيز» تكرار اين ايده است. ايده‌اي كه با صورت هر بازيگري چيز تازه‌اي را به تناوب اخطار مي‌دهد. اخطاري كه بيش از همه با صورت مرلين مونرو عميق مي‌شود. صورت مونرو زير خاكستر سيگار و ته‌زيرسيگاري و در محاصره آن گل‌هاي خرد..... اشيا سخن مي‌گويند و هنرمندان رسانه‌هاي آنانند.
عكس‌هاي حميده رضوي از زيرسيگاري‌ها در گالري شماره 6 امكاني است براي گفت‌و‌گو. مگر نگفته‌اند « هر سيگار له شده، تلاشي است ناكام براي درك لحظه‌اي كه نيازمند بهانه‌اي ديگر است.»*
*كتاب واقعيت نويسنده، نوشته ماريو بارگاس يوسا
1ول اسفند 138
+ نوشته شده در ۱۳۸۹/۱۲/۰۴ ساعت 14:34 توسط مینا اکبری
|