برخوردها و ستیزهای میان زن و مرد همواره يكي از عوامل مهم و موثر در شكل گيري هنرهاي داستاني و دراماتيك بوده است و بدون اين چالش ارتباطي بسياري از آثار مهم ادبي و نمايشي جهان  نتوانسته اند شكل بگيرند،سينماي ايران از همان آغاز به قصد ايجاد كشش و جذابيت از اين ارتباط بهره گرفته است در گذشته اين درگيري هاي ارتباطي بين زن و مرد در سنتي ترين و مشروع ترين شكل ممكن يعني ازدواج به عنوان راه حل نهايي به سامان مي رسيد و اغلب فيلمفارسي هاي آن دوره در حالي كه زن و مرد پس از طي ماجراهايي در يك سكانس خوش و شاد دست در دست يكديگر،پشت به دوربين در حال دويدن بودند، با كلمه پايان روي آن اين ارتباط به سرانجام مي رسيد اما با گذشت زمان و پيچيده تر شدن مسائل روز جامعه اين ارتباط شكل تازه اي به خود گرفت و به عنوان يكي از مهمترين و بحث انگيزترين مسائل اجتماعي و اقتصادي و فرهنگي ايران خود را نشان داد. در تازه ترين شكل آن ديگر نه تنها ازدواج پايان خوش، يك ارتباط محسوب نمي شود كه بلكه بستري است براي نمود چالشي جديدتر و آغاز بحران هايي تازه تر.